พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2546 มาตรา 11 กำหนดให้ส่วนราชการ มีหน้าที่พัฒนาความรู้ในองค์กร เพื่อให้มีลักษณะเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้อย่างสมํ่าเสมอ โดยต้องรับรู้ข้อมูลข่าวสารและสามารถประมวลความรู้ในด้านต่างๆ เพื่อนำมาประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติราชการได้อย่างถูกต้อง รวดเร็ว เหมาะสมกับสถานการณ์รวมทั้งต้องส่งเสริมและพัฒนาความรู้ ความสามารถ สร้างวิสัยทัศน์และปรับเปลี่ยนทัศนคติของข้าราชการในสังกัดให้เป็นบุคลากรที่มีประสิทธิภาพ และมีการเรียนรู้ร่วมกัน

          การปรับโครงสร้างหน่วยงาน และการเกษียณอายุหรือลาออกของบุคลากร ทำให้องค์ความรู้ในองค์กรที่มีอยู่สูญหายไป การจัดการความรู้จึงเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการพัฒนาทั้งคนและองค์กรไปพร้อมๆ กัน ในปีงบประมาณ พ.ศ. 2564 กองการยางได้มอบหมายให้ศูนย์ควบคุมยางฉะเชิงเทรานำกระบวนงาน “การพิจารณาเป็นต้นยางพันธุ์ดี” มาดำเนินการจัดการความรู้ เพื่อรวบรวมองค์ความรู้เกี่ยวกับการปรับปรุงพันธุ์ยาง และการเก็บข้อมูลทางวิชาการด้านการผลิตยาง ทั้งความรู้ที่ฝังอยู่ในคน (tacit knowledge) และความรู้ที่ชัดแจ้ง (explicit knowledge) เพื่อให้ทุกคนในองค์กรสามารถเข้าถึงองค์ความรู้ และสามารถพัฒนาตนเองรองรับการปฏิบัติงานตามภารกิจให้มีประสิทธิภาพต่อไป