การจัดการโรคต้น เหี่ยวของฝรั่ง

[doa]

การจัดการโรคต้นเหี่ยวของฝรั่ง
สุพัตรา อินทวิมลศรี และนลินี ศิวากรณ์
กลุ่มวิจัยโรคพืช สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช

          โรคเหี่ยวฝรั่งระบาดอย่างรุนแรงที่ อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี, อ.บ้านแพ้ว จ.สมุทรสาคร และอ.สามพราน จ.นครปฐม ซึ่งเป็นแหล่งปลูกฝรั่งที่สำคัญของภาคกลาง นอกจากนี้ยังพบโรคเหี่ยวฝรั่งที่ จ.ชลบุรี, กาญจนบุรี แยกเชื้อราสาเหตุได้เชื้อรา Nalanthamala sp. 4 ไอโชเลท และ Phytopthora sp. 1 ไอโชเลท เชื้อทั้ง 2 มีลักษณะการทำลายคล้ายคลึงกันมาก คือ ทำลายโคนต้น และราก ทำให้เกิดอาการเหี่ยวบางส่วนหรือทั้งตนและตายในที่สุด สารป้องกันกำจัดเชื้อราที่มีประสิทธิภาพในการยับยั้งการเจริญของเชื้อรา Nalanthamala sp. ได้ดีทุกความเข้มข้นที่ 500, 1,000, 1,500 และ 2,000 ppm จำนวน 3 ชนิด ได้แก่ สารไตรดีมอฟ (คาลิกซิน), คาร์เบนดาซิม (บาวิสติน) และไมโครบิวทานิล (ซีสเทน-อี) ได้ทดสอบประสิทธิภาพของเชื้อแบคทีเรียปฎิปักษ์ (Bacillas subtilis) จำนวน 50 ไอโชเลท ได้พบว่า แบคทีเรียปฎิปักษ์จำนวน 5 ไอโชเลท ที่มีประสิทธิภาพดีในการยับยั้งการเจริญของเส้นใยเชื้อราสาเหตุโรคเหี่ยวได้ดี ซึ่งจะนำไปทดสอบประสิทธิภาพในแปลงทดลองที่สวนเกษตรกร ต.บัวงาม อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี ร่วมกับกรรมวิธีอื่นๆ