ผลกึ่งเรื้อรังของสารสกัดจากกากเมล็ดชากำจัดหอยที่มีต่อเหงือกและเนื้อเยื่อตับปลานิล

[doa]

ผลกึ่งเรื้อรังของสารสกัดจากกากเมล็ดชากำจัดหอย Camellia sinensis L. ที่มีต่อเหงือกและเนื้อเยื่อตับของปลานิล Oreochromis niloticus L.
ดาราพร รินทะรักษ์, ปราสาททอง พรหมเกิด, สมเกียรติ กล้าแข็ง และทรงทัพ แก้วตา
กลุ่มกีฏและสัตววิทยา สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช

          ศึกษาการเปลี่ยนแปลงทางพยาธิสภาพของเหงือกและเนื้อเยื่อตับของปลานิล Oreochromis niloticus Linn. ภายหลังได้รับสารสกัดกากเมล็ดชากำจัดหอย Camellia sinensis L. โดยทำการทดลองหาค่าความเป็นพิษเฉียบพลันตามวิธี Acute Static Toxicity Test ใช้ลูกปลานิลอายุ 1 เดือน แบ่งการทดลองออกเป็นกลุ่มทดสอบสารสกัดกากเมล็ดชา กับกลุ่มควบคุม และกลุ่มสารเปรียบเทียบ metaldehde 80% WP ทำการทดลองกลุ่มละ 3 ซ้ำ ทดสอบด้วยการทำ range finding test กำหนดความเข้มข้นสารสกัดกากเมล็ดชาเป็นช่วง คือ 1, 10, 100, 1,000 และ 10,000 ppm. ได้ความเข้มข้นที่ทำให้ลูกปลานิลตายใกล้ค่า 50% อยู่ระหว่าง 10 - 100 ppm. จึงนำมาทดสอบด้วย definitive test ได้ความเข้มข้นที่ทำให้ลูกปลานิลตายใกล้ค่า 50% อยู่ระหว่าง 40 60 ppm. นำมาวิเคราะห์หาค่า LC50 โดยใช้โปรแกรม probit analysis ได้ค่า LC50 (ที่ 96 ชั่วโมง) 47.53 ppm. และจากค่าดังกล่าวนำมาคำนวณหาค่าความเข้มข้นของสารสกัดกากเมล็ดชา ที่จะใช้ในการทดสอบความเป็นพิษกึ่งเรื้อรังต่อไปในปี 2555

           ผลการศึกษาการเปลี่ยนแปลงของเหงือกและเนื้อเยื่อตับปลานิล เมื่อนำมาผ่านกระบวนการทางฮิสโตเคมีด้วย paraffin method และย้อมด้วยสี heamatoxylin & eosin (H & E) ศึกษาใต้กล้องจุลทรรศน์แบบใช้แสงพบว่า เนื้อเยื่อเหงือกของปลานิลกลุ่มทดสอบสารสกัดกากเมล็ดชามีเซลล์เม็ดเลือดแดงจำนวนมากคั่งอัดแน่นอยู่ตามเส้นเลือดฝอยบริเวณซี่เหงือกและบริเวณ gill arch ซึ่งลักษณะดังกล่าวแตกต่างจากกลุ่มควบคุมที่เซลล์เม็ดเลือดแดงมีการเรียงตัวเดี่ยวๆ อย่างเป็นระเบียบอยู่ภายในเส้นเลือดฝอย ส่วนตับปลานิลทุกกลุ่ม ไม่พบความแตกต่างของเนื้อเยื่อตับ