ประเทศไทยมีการส่งออกผลส้มโอไปขายต่างประเทศในแต่ละปีเป็นเงินปริมาณมาก โดยเฉพาะปี พ.ศ. 2550 มีมูลค่าการส่งออกถึง 119.2 ล้านบาท การส่งออกผลส้มโอนั้นนอกจากปัจจัยในเรื่องของโรคและแมลงที่ต้องไม่ติดไปกับผลผลิตแล้ว ในด้านคุณภาพผลผลิตของส้มโอแต่ละพันธุ์ก็ควรที่จะสม่ำเสมอด้วย จึงได้ดำเนินการศึกษาผลของการถ่ายละอองเกสรต่างพันธุ์ต่อความผันแปรคุณลักษณะของผลส้มโอพันธุ์การค้าขึ้นเพื่อจะได้ทราบถึงอิทธิพลของละอองเกสรตัวผู้ต่างพันธุ์ต่อคุณภาพของผลผลิต ซึ่งจะเป็นผลดีต่อการส่งออกส้มโอของประเทศไทย โดยได้ดำเนินการศึกษาที่ ศูนย์วิจัยพืชสวนพิจิตร ระยะเวลา 2549 – 2551 รวม 3 ปี ผลการศึกษาพบว่าส้มโอพันธุ์ทองดีและพันธุ์ท่าข่อย เมื่อมีการผสมเกสรด้วยเกสรตัวผู้ของส้มโอต่างพันธุ์ มีแนวโน้มที่จะทำให้มีจำนวนเมล็ดภายในผลเพิ่มมากขึ้น ส่วนคุณภาพด้านอื่น เช่น ความหวาน รสชาติ เปลือกและเนื้อ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ส้มโอพันธุ์ท่าข่อยและส้มโอพันธุ์ทองดีจึงเหมาะสมที่จะปลูกในลักษณะเป็นพันธุ์เดี่ยวมากกว่า ไม่ควรปลูกรวมกับส้มโอพันธุ์อื่นๆ และละอองเกสรตัวผู้ของส้มโอพันธุ์ท่าข่อยเมื่อไปผสมกับส้มโอพันธุ์ทองดี ขาวน้ำผึ้ง และขาวแตงกวา มีแนวโน้มทำให้ส้มโอทั้ง 3 พันธุ์ มีจำนวนเมล็ดเพิ่มมากขึ้น จึงไม่เหมาะที่จะนำส้มโอพันธุ์ท่าข่อยไปปลูกผสมรวมกับส้มโอพันธุ์อื่นๆ ส่วนส้มโอพันธุ์ขาวแตงกวาและพันธุ์ขาวน้ำผึ้ง เมื่อผสมกับละอองเกสรตัวผู้ของส้มโอพันธุ์ขาวแตงกวาและขาวน้ำผึ้งไม่ทำให้มีเมล็ดในผลเพิ่มมากขึ้น ส้มโอทั้ง 2 พันธุ์ จึงสามารถปลูกร่วมกันได้ จากการศึกษานี้พบว่าผลของละอองเกสรต่างพันธุ์มีผลต่อปริมาณเมล็ดภายในผลส้มโอ แต่ไม่พบว่ามีผลต่อคุณภาพด้านอื่นๆ ของผลผลิตส้มโอพันธุ์การค้าทั้ง 4 พันธุ์ คือส้มโอพันธุ์ทองดี ขาวแตงกวา ขาวน้ำผึ้ง และท่าข่อย