ชื่อสามัญ จำปูลิ่ง
ชื่อวิทยาศาสตร์ Baccaurea minor Hook. f.
ชื่ออื่นๆ จำไหร จำหลี (ยะลา) มะไฟลิง (สตูล-สงขลา)
ถิ่นกำเนิดและประวัติความเป็นมา
เป็นผลไม้ป่าในท้องถิ่นภาคใต้ของประเทศไทย
ลักษณะทั่วไป
ไม้ยืนต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลาง
ลำต้น สูง 10-15 เมตร เปลือกไม้ ไม่เรียบ สีน้ำตาลแกมเทา
ใบ ใบเดี่ยว เรียงตัวเวียนสลับ แผ่นใบเรียบรูปรีหรือรูปไข่ ผิวใบเรียบ ทั้งสองด้าน ขอบใบเรียบ ปลายใบเรียว แหลม โคนใบมน ใบกว้าง 7-10 เซนติเมตร ยาว 15-18 เซนติเมตร เส้นใบแตกแบบขนนก เส้นกลางใบ เห็นชัดเจน ใบอ่อนสีเขียวอ่อน ใบแก่สีเขียวเข้ม ก้านใบยาว 1-1.5 เซนติเมตร
ดอก เป็นช่อกระจะ ขนาดเล็ก ออกบริเวณกิ่งก้านขนาดใหญ่และบริเวณตอนบน สีขาวเหลือง
ผล ผลเดี่ยว เป็นช่อยาว รูปผลกลม ปลายผลมีติ่งแหลมสั้นๆ เส้นผ่าศูนย์กลาง 1.0-2.0 เซนติเมตร ผลอ่อนสีเขียว ผลสุกสีเหลือง เปลือกแข็ง เมื่อบีบจะแตกออกกลางพู เยื่อหุ้มเมล็ดสีแดงส้ม
พันธุ์และการขยายพันธุ์
ขยายพันธุ์โดยการเพาะเมล็ด
วิธีการปลูก
จำปูลิงเป็นพันธุ์ไม้ป่า เจริญเติบโตได้ดีบนพื้นที่ราบใกล้ ๆ เชิงเขา ลักษณะดินร่วนปนทราย
การดูแลรักษา
โรคและแมลงศัตรูที่สำคัญ
การใช้ประโยชน์
รับประทานผลสด ผลสุกเมื่อรับประทานมากมีฤทธิ์เป็นยาระบาย ผลสุกมีรสเปรี้ยว ช่วยลดความอยากอาหาร ความรู้สึกหิวอาหาร
แหล่งพืชอนุรักษ์
ศูนย์วิจัยพืชสวนยะลา พื้นที่ปลูกภายในศูนย์วิจัยพืชสวนยะลา จำนวน 1 ไร่